File:Igra v podzhidalki 1.jpg

Text on the page

Игра в "поджидалки"

Как-то поутру Симба и Нала решили прогуляться по саванна. Денёк выдался чудесный, и Симба предложил: - Айда на реку! Искупаемся! Друзья отправились к берегу. Земля здесь была мягкой и влажной. — Гляди! — сказала Нала, оглянувшись назад. — За нами остаются следы! Какие забавный! И львята принялись танцевать выписывая на ласке узоры. Вдруг крупная дождевая капля щёлкнула Налу по носу. — Ой! Кажется, сейчас будет дождь! — взвизгнула она. — Есть новость похуже! — сказал Симба,обернувшись. — Кажется, сейчас нас сводят!

Прямо на них паслась стая гиен. Тут разразился ливень. И без того сырая прибрежная почва превратилась в настоящую болото. Львята бросились наутёк, увязая лапами в грязи. — Эй, мелюзга! — ехидно хохотали гиены. — Смотрите, не утоните! А то нам придётся помьпь вас перед ободом! Но и самим гиенам было не легче лапы скользили, и на них налипали комья грязи, мвпгая бежать. Львята выбивались иэ сил. — Я не могу больше бежать!— задыхаясь, сказала Нала. Симба огляделся. Неподалеку валялось полое бревно. — быстро в дупло! — скомандовал он.

Unofficial polish translation

Pewnego ranka Simba i Nala wybrali się na spacer po sawannie. Dzień był cudowny, więc Simba zaproponował: - Chodźmy popływać w rzece! Przyjaciele podeszli do brzegu. Ziemia była miękka i wilgotna. - Patrz! - powiedziała Nala oglądając się za siebie - Zostawiamy za sobą ślady! Mam pomysł! Lwiątka zaczęły swoisty taniec tworząc wzory ze śladów. Nagle duża kropla deszczu spadła na nos Nali. - Och! Chyba będzie padać! - pisknęła. - Jest gorzej niż myślisz! - powiedział simba odwracając się - Musimy się stąd wynosić!

Tuż za nimi znajdowało się całe stado hien. Nagle wybuchła ulewa, a ziemia zamieniła się w prawdziwe bagno. Lwiątka chciały uciekać, lecz ich łapki grzązły w błocie. - Hej, maluchy! - hieny złośliwie się śmiały - Przecież nie utoniecie, a tylko będziemy musieli was wymyć przed obiadem! Ale również hienom nie było łatwo: ich łapy się ślizgały oraz przylepiało się do nich błoto, uniemożliwiając bieg. Lwiątka opadały już z sił. - Nie mogę już dłużej biec! - powiedziała Nala ledwo łapiąc dech. Simba rozejrzał się. Niedaleko leżała pusta kłoda. - Szybko! Do środka! - rozkazał.